بعد از گذران یک روز پر تنش و خسته کننده، تصور تاب خوردن در حیاط و زیر سایه آلاچیق و نوشیدن یک استکان چای زعفران بهترین حسی است که گذشتن از آن غیر ممکن است. قدیم الایام در هر خانه ای، حیات و حوض و باغچه ای بود. در بعضی از خانه ها می شد تاب خانگی چوبی و آهنی را دید که در گوشه ای از حیاط خانه جا خوش کرده اند. روزهای آخر هفته که می شد صدای تاب تاب عباسی نوه های مادربزرگ کل فضای خانه را پر می کرد.
تغییر و تحولی که در سبک زندگی شهرنشینان ایجاد شد دیگر فضایی باقی نگذاشت که کسی به فکر قرار دادن تاب خانگی بیافتد. ولی به ندرت در بعضی از خانه های ویلایی و یا در حیاط مجتمع های آپارتمانی فضاهای خالی و دنجی وجود دارند که می توان با قرار دادن یک تاب یک متری آن فضای خالی را هم پر کرد و هم به زیباترین شکل ممکن دیزاین کرد.
تاب خانگی ، جزء ارزان قیمت ترین تجهیزات تفریحی و تزیینی است که خیلی صاحب خود را به دردسر نمی اندازد. افرادی که قدرت مالی زیادی دارند می توانند از مدل های آماده و فانتزی خریداری کنند و کسانی که خیلی نمی خواهند سر کیسه را شُل کنند می توانند از نبوغ خود بهره بگیرند و آستین ها را بالا بزنند.
برای ساخت تاب های خانگی فقط به سه چیز نیاز است یک پایه نگهدارنده و تکیه گاه محکم که گاهی می تواند سقف بالکن یا تراس باشد و یا یک چهارچوب فلزی که روی زمین پیچ می شود. در مرحله بعد به یک بخش نشیمن نیاز است که میتوان از یک تکه چوب الوار یا از یک کاناپه رنگ و رو رفته قدیمی استفاده کرد. در نهایت هم به چند متری زنجیر یا طناب محکم نیاز است که بتواند معلق ماندن بخش نشیمن را گارانتی کند.
نشر اختصاصی : نوبرانه
