نوبرانه نوبرانه های دکوراسیون داخلی و مبلمان
گاهی یک عنصر فانتزی و لوکس به تنهایی می تواند دکوراسیون داخلی را از این رو به آن رو کند اصلا این خصوصیت بارز محصولاتی است که هر جایی حضور داشته باشند دید حاضرین را به سمت خود می برند و قریبه و آشنا را به تحسین وادار می کنند. مبل تک نفره ای که به شما معرفی خواهیم کرد دقیقا از همین دسته محصولات دکوراسیونی است که هر بیننده ای جذب آن میشود و دوست دارد حس نشستن روی آن را برای یک بار هم که شده تجربه کند. تاریخ تولد این تخم مرغ دوست داشتنی به سال 1958 میلادی در کشور دانمارک باز می گردد و خالق این اثر هنری “آرن جاکوبسن” نام دارد. جناب جاکوبسن این صندلی را برای اولین بار به سفارش هتل رویال کپنهاگ طراحی کرد تا در لابی هتل چیدمان شود و همین هتل تبدیل به یک ابزار شد برای معرفی مبل و صندلی تخم مرغی به سراسر دنیا.
منحنی های نرم، پیچ و تاب های لطیف و هلالی شکل که روی این اثر هنری به نمایش درآمده است هر کسی را به تحسین وادار می کند. این صندلی تخم مرغی در ابتدا فقط به رنگ قرمز و با مرغوب ترین جنس پارچه رو مبلی تولید می شد. ولی استقبال آنقدر زیاد شد که این روزها تنوع رنگی بیشتر از انگشت های دو دست شده است و از رویه های چرمی و پارچه ای متنوع برای آن استفاده می شود.
از جنس و شکل ظاهری صندلی که بگذریم باید به کیفیت نشیمن و ارگونومی آن هم اشاره کنیم. کسانی که لذت نشستن روی آن را تجربه کرده اند حس و آرامشی را که از نشیمن روی آن داشته اند را با مبلمان های عثمانی البته از نوع لوکس آن مقایسه می کنند. دو دسته موج دار در دو طرف صندلی هستند که بهترین جا برای قرار گرفتن ساعد و مُچ های مصرف کننده است. جالب تر از آن گوش های فیلی شکل و دوقلوی بالای آن است که به سمت داخل تا خورده اند از گوش کاربر در مقابل صداهای گوش خراش تا حدی محافظت می کنند. این دو خصوصیت در کنار ارتفاع استاندارد این مبل فانتزی کافیست که یک نشیمن راحت با حس امنیت به دست بیاید. 60 سال از عمر این مدل مبل می گذرد ولی گویا تاریخی برای دمُده شدن آن تعریف نشده است، هر روز پرطرفدارتر از دیروز …
صندلی تخمه مرغی در سال های ابتدایی ظهورش فقط به شکل پایه دار تولید می شد و مثل مبلمان های دیگر روی زمین چیدمان می شد. طراحان مبلمان که این میزان استقبال از این مدل مبل نشیمن را دیدند تصمیم گرفتند تا نمونه کپی برابر اصل نشیمن تخم مرغی را به شکل تاب صندلی، طراحی و تولید کنند. در مدل آویزان، خبری از پیچ و تاب های ظریف نبود و صندلی کاملا حالتی اتاقک مانند به خود گرفت.
با حذف پایه های استیل، در حقیقت نقطه تکیه گاه صندلی تخم مرغی از پایین محصول به بالا منتقل شده بود و تبدیل به زنجیری دو متری شده بود. در یک تغییر اصولی و به جا متریال و جنس بدنه هم عوض شد و به جای پارچه و چرم از حصیر، پلکسی و فلزاتی که میزان مقاومت زیادی در برابر غبار و رطوبت داشتند بهره برده شد. چون این مدل صندلی های آویزان در بعضی موارد بعنوان مبلمان فضای باز به کار گرفته می شوند باید از متریال ضد آب و مقاومی برخوردار باشند.
همه این تغییرات حاصل شد مشخص است که زحمت زیادی هم کشیده شده ولی از دید ما این تخم مرغ آن تخم مرغ دوست داشتنی “آرن جاکوبسن” نمی شود که نمی شود. گویا فوت کوزه گری پیش “آرن جاکوبسن” باقی مانده است که در سال 1971 دار فانی را وداع گفته است.
نشر اختصاصی : نوبرانه
